මම: අද කෑම එක නම් එකකට එකක් ගැලපෙන්නේ නෑ, පරිප්පුයි, බණ්ඩක්කයි, කරවලයි.
චූටි දුවා: ඔයාට ඉතිං අඩුවක් කියන්නෙ නැතුව කාලා පුරුද්දක් ඇත්තෙම නෑනේ.
මම: ඔය කරවල හොඳ හොදි හදන්න.. තෙල් දාලා හරි යන්නේ නෑ.
චූටි දුවා: ඔයාට කන්න බැරි නම් කන්න තැනක් හොයා ගන්න.
මම: ඒකත් හොඳයි.. අපේ ඔෆිස් එක ඉස්සරහා තියෙනවා ටී.ඊ.එස්.සී.ඕ කියලා එකක්. මම ඒකෙන් කෑම ගන්නම්. පවුම් තුනයි.
චූටි දුවා: හා කාලම බලන්නකෝ..
අද,
වෙනදා මට කලින් නැගිටින චූටි දුවා මම නැගිටින විටත් තවම නිදිය.
උදේම අතට හම්බවෙන බෙඩ් ටී එක මටම හදාගෙන බොන්න විය.
උදේට සහ දවාලට දෙකටම මට ගෙදර කෑම නැත.
වෙනදා උදේට කෝච්චියේ යන්කොට දුක සැප බලන්න එන ටෙලිපෝන් කෝල් එකත් අද නැත.
ඔපීසියේ වැඩ කරන අතරතුර 'Hi dear' කියා එන ගූගල් හැඟවුට් මැසේජ් එකත් අද නැත.
රෑට කෑම තියේද කියා ෂුවර් නැත.
ඔන්න බලන්නකො මමත් දාගන්න තොප්පි.
කවුද හිතුවේ කේස් එක මේක මෙච්චර දුර යයි කියලා.
(ප.ලි. චුටි දුව කියන්නේ හාමිනේට, එයාගේ අම්මයි තාත්තයි නෑදෑ කට්ටියයි එයාට කතාකරන්නේ එහෙමයි)
ක්‍රි.ව. 2013 ක් වූ සැප්තැම්බර් මස දහවන දින පූජිත විසින් සටහන් කරන වගයි.
No comments:
Post a Comment